WszedÂłem pod ramiĂŞ z mamÂą.
- Witam wszystkich i dziĂŞkujĂŞ Âże przyszliÂście poÂżegnaĂŚ razem z nami wielkiego czÂłowieka jakim byÂł Juan Amado. ByÂł on nie tylko wspaniaÂłym ojcem ale teÂż dobrym dziadkiem. DziĂŞkujĂŞ mu za wszystko co mi daÂł oraz wierzĂŞ Âże dziĂŞki jego bÂłogosÂławieĂąstwu wszyscy bĂŞdziemy szczĂŞÂśliwi. DziĂŞkujĂŞ- powiedziaÂłem.
- Ja teÂż chciaÂłabym coÂś powiedzieĂŚ. Nie martwcie siĂŞ o fabrykĂŞ czekolady bo razem z moim synem obiecujemy Âże nikt z Was nie straci pracy oraz Âże fabryka bĂŞdzie co raz lepsza. Jeszcze nie wiemy jaki jest testament mojego ojca Juana Amado. To obiecujĂŞ Wam Âże fabryka bĂŞdzie nadal na pierwszym miejscu. DziĂŞkujĂŞ- powiedziaÂła Elena
- Dobrze, mamo. PrzyszedÂł kapÂłan i Mauricio. To chyba on byÂł adwokatem mojego dziadka, prawda?- spytaÂłem.
- Tak. Zgadza siĂŞ. Porozmawiam z nim- powiedziaÂła Elena.
- DzieĂą dobry,Eleno. Ciesze siĂŞ Âże CiĂŞ widzĂŞ choĂŚ w takich okolicznoÂściach. Moje kondolencje- powiedziaÂł Mauricio
- DziĂŞkujĂŞ. Masz przy sobie testament mojego ojca? PrzyjechaÂł mĂłj syn. Nie chciaÂłabym,  Âżeby miaÂł duÂże zalegÂłoÂści w szkole. Chyba rozumiesz- powiedziaÂła Elena
- OczywiÂście, Âże rozumiem. Zaczyna siĂŞ ceremonia. Lepiej chodÂźmy- powiedziaÂł Mauricio
- PrzyszliÂśmy dzisiaj tu Âżeby poÂżegnaĂŚ wspaniaÂłego czÂłowieka jakim byÂł Juan Amado. ByÂł on dobrym i sprawiedliwym ojcem. DbaÂł o swojÂą rodzinĂŞ jak i o fabrykĂŞ czekolady. ByÂł teÂż wraÂżliwym czÂłowiekiem, ktĂłry przejmowaÂł siĂŞ dobrem pracownikĂłw. Dlatego pomĂłdlmy siĂŞ w jego intencji. Panie BoÂże ty ktĂłry oddaÂłeÂś Âżycie dla nas. WeÂź do swego KrĂłlestwa tego czÂłowieka i daj mu Âżycie wieczne. Amen. Teraz moÂżna poÂżegnaĂŚ siĂŞ ze zmarÂłym - powiedziaÂł kapÂłan

KaÂżdy po kolei podchodziÂł i ÂżegnaÂł siĂŞ z Juanem Amado.

- Dziadku mimo, Âże przez ostatnie lata nie byliÂśmy blisko bĂŞdĂŞ za TobÂą tĂŞskniÂł. Kocham CiĂŞ- powiedziaÂłem i ustÂąpiÂłem miejsca mamie.
- Tato zawsze bĂŞdĂŞ o Tobie myÂśleĂŚ. Kocham CiĂŞ i na zawsze pozostaniesz w mej pamiĂŞci i sercu- powiedziaÂła Elena.

Chwilê póŸniej przyszli ludzie którzy zabrali trumnê i pojechali z ni¹ na cmentarz. Ani ja ani mama nie chcieliœmy tam jechaÌ. Byliœmy zbyt zrozpaczeni.

- Miguel teraz czas na testament twojego dziadka Juana Amado. Mauricio przeczytaj nam jego testament- powiedziaÂła Elena.
- Jest krĂłtki. Ja Juan Amado. W peÂłni siÂł psychicznych jak i fizycznych. OÂświadczam, Âże tak rozporzÂądzam moimi dobrami. Mojej cĂłrce Elenie oddaje mĂłj dom w Meksyku oraz sklepy na jego terenie. Za to mojemu wnukowi Miguelowi dajĂŞ fabrykĂŞ czekolady i tylko on po mojej Âśmierci bĂŞdzie jego wÂłaÂścicielem. Bo tylko on zna sekretny skÂładnik na czekoladĂŞ. A takÂże dajĂŞ mu wszystkie moje konta bankowe oraz pieniÂądze. Podpisano Juan Amado. Miguel to sÂą dokumenty ktĂłre bĂŞdÂą Ci potrzebne do zarzÂądzania fabrykÂą czekolady oraz kontami bankowymi twojego dziadka- powiedziaÂł Mauricio i wyszedÂł.
- Dziêkujê. Czyli to oznacza, ¿e ten kwiat który dziadek mi kiedyœ pokaza³ to sk³adnik sekretnej receptury. Nie pomyœla³bym. Na szczêœcie ta fabryka mieœci siê w Meksyku. Muszê ju¿ wracaÌ, mamo. Obiecujê ¿e jak bêdê móg³ to przyjadê. Kocham Ciê- powiedzia³em i wzi¹³em walizki. Spakowa³em dokumenty które da³ mi Mauricio.

UÂściskaÂłem i ucaÂłowaÂłem mamĂŞ. ZamĂłwiÂłem taksĂłwkĂŞ. WsiadÂłem do niej i pojechaÂłem na lotnisko.

Ostatnio edytowany przez Miguel (2008-08-31 09:07:47)